Sex & drugs & rock n' roll

“Stories are what we tell ourselves to make ourselves feel better about ourselves. So…never let the truth get in the way of a good story.

Once upon a time, in a mystical land far far away, well, Southend-on-Sea, a young prince holidayed. His name was...

Ian Dury.

Ο αγαπημένος πανκ της Βρετανίας, ο άνθρωπος που έβαλε την φράση «sex, drugs and rock n’roll» στην Αγγλική γλώσσα, ένας αυθεντικός “entertain man”, ένας σωστός εκκεντρικός, ένας μόνιμα παρορμητικός καλλιτέχνης.

Η ζωές τέτοιων καλλιτεχνών, τόσο έντονων και απρόβλεπτων, δύσκολα αποτυπώνονται σε χαρτί ή σε φιλμ. Πάντα υπάρχει η παγίδα να φανούν «καλύτεροι» από ότι ήταν. Γιατί σε αντίθεση με τη ζωή, στο χαρτί και στο φιλμ μπορείς να διαλέξεις τα κομμάτια που θα πρωταγωνιστήσουν, να προσπεράσεις τα παραστρατήματα, τους εγωισμούς και τα λάθη και να επικεντρωθείς στο ωραίο, στο όμορφο, στο βολικό.

Για αυτό οι ήρωες είναι τόσοι πολλοί στις ταινίες και στα μυθιστορήματα και τόσοι λίγοι στην πραγματική ζωή.

Ο Ian δεν ήταν ήρωας. Αγωνίστηκε σκληρά στη ζωή του, πέρασε δύσκολα χρόνια και έμαθε να στηρίζεται στα πόδια του – στο ένα τουλάχιστον . Αδιάφορος ναι, ιδιότροπος ναι, οξύθυμος ναι, απότομος, εγωιστής, πεισματάρης, ειλικρινής, αυθεντικός, ευαίσθητος, μεγαλοφυής, ναι, ναι, ναι, ναι.

Ζούσε με πάθος, αγαπούσε με πάθος, ξέσπαγε με πάθος και όταν ανέβαινε στη σκηνή του ανήκαν τα πάντα. Το πλήθος, ο χώρος, ο αέρας…τα πάντα.

“I am not here to be remembered. I’m here to be alive.”

Και έζησε , όπως το ήθελε, και τον θυμούνται. Μπορεί να έφυγε άδοξα αλλά τουλάχιστον έζησε και με το παραπάνω ΄ κάθε φορά που ανέβαινε στη σκηνή, κάθε φορά που χτυπιόταν και χοροπηδούσε σαν παιδί φωνάζοντας “I’m spasticus!”, κάθε φορά που το ταλέντο του επιβεβαιωνόταν.

“Είναι μια γιορτή. Είναι ένας ύμνος για όλους τους περιθωριακούς, για όλους τους άσχημους, για όλα τα φρικιά που σκλαβώνουν την κάθε μέρα τους σε γαμημένα πουκάμισα και γαμημένα παπούτσια προσπαθώντας να ταιριάξουν. Αυτό υπάρχει μόνο στη ζωή; αναρωτιέμαι. Και τότε ιδού, σας παρουσιάζω…

Sex & drugs & rock n’ roll”

Φαίνεται λοιπόν πως τελικά είναι δυνατόν να αποτυπωθεί μια προσωπικότητα σαν τον Ian Dury στο κινηματογραφικό φιλμ χωρίς να πέσει στις συνηθισμένες παγίδες.

Γρήγοροι ρυθμοί, χρώματα, δυνατή μουσική, ποπ-πανκ αισθητική και ένας Andy Serkis (το γνωστό γκόλουμ του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών) απλά Απίστευτος, με το άλφα κεφαλαίο παρακαλώ πολύ. Αν και το πρώτο δεκάλεπτο της ταινίας το μυαλό μου δεν μπορούσε να ξεκολλήσει από την –κατ’εμε εκπληκτική- ομοιότητα του Serkis με τον Μπονατσο, κατά την διάρκεια όλου του υπόλοιπου φιλμ δεν μπόρεσα παρά να μην «υποκλιθώ» στο έμφυτο υποκριτικό ταλέντο του κυρίου αυτού. Γνώμη μου – και μπορεί να πέφτω και έξω φυσικά- αλλά νομίζω πως αν ο Ντιουρι ζούσε, θα του άρεσε η ταινία.

“There are a couple of ways to avoid death. One is to be magnificent.” Ian Dury